نحوۀ عمل داروهای سولفونیل اوره
سولفونیل اوره بی گوانیدها برای دیابتی ها – داروهای سولفونیل اوره فقط در کسانی که قادرند قدری از انسولین موردنیاز خود را بسازند، اثر کاهندگی قند دارد. این داروها مقدار انسولین رها شده از لوزالمعده را که بعد از صرف غذا رها می شود افزایش می دهند. به علاوه مقاومت در برابر عمل انسولین را در سطح سلولی کاهش می دهند و این کار را به احتمال با افزایش دادن مقدار انسولینی که به گیرنده های بافتی می پیوندد، انجام می دهد.
کدام داروی سولفونیل اوره برای شما مناسب است؟
تعداد داروهای سولفونیل اوره به نحوی شگفت آور زیاد است. پزشک چگونه یکی از آنها را برای شما ا نتخاب می کند؟ او دارویی را برمی گزیند که نسبت به آن شناخت بیشتری دارد؛ ممکن است یکی از قدیمیترین داروها مثلاً گلی بنکلامید را انتخاب کند. اما عوامل دیگری را باید در نظر داشت که مهمترین آنها طول مدت اثر داروهاست.
کلرپروپامید طولانیترین اثر را دارد؛ یعنی، یک دُز آن در روز تأثیر همه جانبه می گذارد. اما اگر مقدار داروی مصرفی بیش از حد یا مقدار غذای خورده شده کمتر از حد معمول باشد، فرد ممکن است برای مدت بسیار طولانی دچار هیپوگلیسمی (کمی قند خون) شود. از این رو، این دارو در بیماران دیابتی کم سن و سالی که تحت درمان با قرص اند، مفید است
اما برای افراد سالمند مبتلا به ناراحتیهای کلیوی چندان مناسب نیست. داروهای سولفونیل اورۀ کوتاه اثر از لحاظ ساعات مصرف غذا و حجم، از انعطاف بیشتری برخوردارند.
بی گوانیدها برای بیماران دیابتی
متفورمین[1] تنها داروی بی گوانید خوراکی کاهنده قندخون است که امروزه در بیشتر کشورها تجویز می شود. حداکثر دُز مصرفی روزانۀ آن 3000 میلی گرم است، گرچه بسیاری از پزشکان بریتانیا بیش از 1500 میلی گرم از آن را در شبانه روز توصیه نمی کنند. این دارو را به صورت دُزهای منقسم، همراه یا قبل از غذا میل می کنند.
سولفونیل اوره بی گوانیدها برای دیابتی ها
[1] . metformin