مرض قند یا دیابت شیرین یک اختلال سوخت و سازی در بدن است. بدین‌صورت که سرعت و توانایی بدن در استفاده و سوخت و ساز کامل قندها کاهش می‌یابد. از این جهت قندخون افزایش می‌یابد. در واقع دیابت یک بیماری است که در آن بدن دچار کمبود انسولین است یا انسولین تولیدی را به‌درستی مصرف نمی‌کند. انسولین یک هورمون است که برای تبدیل شکر و نشاسته و دیگر غذاها به انرژی مورد نیاز فعالیت‌های روزانه در سلول‌های بدن ضروری و موردنیاز است. عوامل به‌وجودآورنده دیابت همواره به صورت یک راز بوده و هنوز هم به طور کامل شناخته نشده است البته عوامل ژنتیکی و چاقی و تحرکات کم و ورزش نکردن نقش مهمی در ابتلای فرد به دیابت دارند. در حال‌حاضر در آمریکا حدود 6/23 میلیون نفر به د یابت مبتلا هستند که از این میان تنها حدود 9/17 میلیون نفر دیابت آنها توسط پزشکان تشخیص داده شده و حدود 7/5 میلیون نفر هنوز از بیماری خود اطلاعی ندارند. برای تشخیص اینکه آیا فرد مبتلا به دیابت است یا در آستانه ابتلا به دیابت است دو نوع تست انجام می‌گیرد که به نام‌های فستینگ گلوکز پلاسما تست (GPF) و تست تلورنس گلوکز بزاق (TTGO) معروفند. هر دو تست می‌تواند تشخیص دهد که آیا فرد به دیابت مبتلا است یا در آستانه ابتلا به دیابت قرار دارد.
مرکز دیابت آمریکا تست GPF را پیشنهاد می کند چرا که این تست آسان‌تر کم‌هزینه و سریع می‌باشد. با انجام این تست اگر سطح گلوکز خون افراد بین 100 تا 125 ld/g m باشد فرد در آستانه ابتلا به دیابت است و اگر سطح گلوکز خون 126 و بالاتر باشد فرد مبتلا به دیابت است. ولی در تست TTGO سطح گلوکز خون فرد بعد از روزه بودن و سپس اینکه فرد بعد از 2 ساعت یک آشامیدنی که مقدار گلوکز فراوان را دارا است می‌نوشد و بعد از آن اگر سطح گلوکز خون افراد بعد از 2 ساعت بعد از نوشیدن نوشیدنی 140 تا ld/gm 199 باشد فرد در آستانه ابتلا به دیابت قرار دارد و اگر سطح گلوکز خون 200 و بالاتر باشد فرد مبتلا به دیابت است.