دیابت شیرین غیروابسته به انسولین (NIDDM)
برعکس دیابت جوانی، انسولین در این بیماری که دیابت بالغین نیز نامیده می‌شود، وجود دارد. این دیابت در متوسط سن افراد چاق بوجود می‌آید. این دیابت در 80 تا 90 درصد دیابتی‌ها دیده شده است. علت این ضایعه ممکن است در اثر نقصان گیرنده‌های انسولین بر روی غشا سلولی سلولهای هدف، یعنی ماهیچه، کبد و بافت چربی باشد. این افراد با یک افزایش قند (هیپرگلیسمی) و افزایش لیپیدها (هیپرتری گلیسیریدمی) دیده می‌شوند، ولی ستواسیدوز که در دیابت شیرین وابسته به انسولین وجود داشت، در این بیماران وجود ندارد. علت افزایش تری‌گلیسیرید، احتمالاً به علت سنتز فراوان‌تری گلیسیریدهای کبد در اثر تحریک حاصل از افزایش گلوکز و انسولین می‌باشد.
چاقی قبل از اینکه، دیابت خود را نشان دهد، وجود دارد و یکی از مهمترین عوامل ایجاد‌ننده این نوع دیابت است.
فنوتیپ و سیر طبیعی NIDDM:
NIDDM، معمولاً افراد چاق را در میانسالی را بعد از آن گرفتار می‌کند، هر چند با چاق شدن و بی‌تحرکی روزافزون کودکان و افراد جوان‌تر، تعداد در حال افزایشی از آنها مبتلا می‌شوند. NIDDM تظاهر بی‌سر و صدایی دارد به واسطه افزایش سطح گلوکز در بررسیهای روزمره تشخیص داده می‌شود. بطورکلی پیدایش NIDDM را به سه مرحله بالینی تقسیم می‌کنند:
مرحله 1) علی‌رغم مقاومت به انسولین، گلوکز پلاسما طبیعی باقی می‌ماند.
مرحله 2) علی‌رغم افزایش غلظت انسولین، افزایش غلظت گلوکز در خون، پس از صرف غذا ایجاد می‌شود.
مرحله 3) کاهش ترشح انسولین باعث افزایش غلظت خون در حالت ناشتا و دیابت آشکار می‌گردد.
علاوه بر افزایش غلظت گلوکز خون، تنظیم نادرست متابولیز ناشی از اختلال عملکرد سلولهای بتا و مقاومت به انسولین سبب آترواسکلروز و بیماری کلیوی می‌شود. پیدایش این عوارض، با زمینه ژنتیکی و میزان کنترل متابولیزمی ارتباط دارد. کنترل قاطع سطح گلوکز خون، خطر عوارض را 35 تا 75 درصد کاهش می‌دهد.
کاهش وزن، افزایش فعالیت بدنی و تغییرات رژیم غذایی با بهتر کردن چشمگیر حساسیت و کنترل آن، به بسیاری از مبتلایان به NIDDM کمک می‌کند. متاسفانه بسیاری از بیماران نمی‌توانند یا نمی‌خواهند نحوه زندگی خود را به حد کافی جهت انجام این کنترل، تغییر دهند و نیاز به درمان با داروهای خوراکی پایین‌آورنده قندخون مانند (سولفونیل دوره‌ها) و بی‌گوانیدها دارند. برای نیل به کنترل قندخون و احتمالاً کاهش خطر عوارض دیابت، بعضی از بیماران نیاز به درمان با انسولین خارجی دارند. به هرحال انسولین درمانی با افزایش مقدار انسولین و چاقی، مقاومت به انسولین را زیاد می‌کند.