زخم پای دیابتی ، علل ، پیشگیری و درمان زخم پای دیابتی

زخم های دیابتی پا و درد پا در افراد دیابتی

زخم پای دیابتی و روش های درمان درمان زخم پای دیابتی همراه یکی از بیماری های شایع در بین جامعه بیماران دیابتی بوده در این مقاله ما به بررسی زخم پای دیابتی ، علل ، پیشگیری و درمان زخم پای دیابتی می پردازیم در ادامه همراه با باشید.

زخم پا یک عارضه شایع در دیابت کنترل نشده بوده و در نتیجه از بین رفتن بافت پوست و در معرض قرار گرفتن لایه های زیرین ایجاد می شود. آنها اغلب در زیر انگشتان بزرگ و بخش توپی پای شما ایجاد می شوند و می توانند پاهای شما را تا استخوان ها تحت تأثیر قرار دهند.

همه مبتلایان به دیابت با احتمال ابتلا به زخم و درد پا مواجه هستند اما مراقبت مناسب از پا می تواند به جلوگیری از بروز آنها کمک کند. درمان زخم پای دیابتی و درد پا بسته به دلایل آنها متفاوت می باشد.

در مورد هرگونه درد و ناراحتی پا با پزشک خود صحبت کنید تا اطمینان حاصل کنید که این یک مشکل جدی نیست زیرا زخم های عفونی در صورت غفلت می توانند منجر به قطع عضو شوند.

شناسایی علائم و تشخیص زخم پای دیابتی

یکی از اولین علائم زخم پا رطوبت دادن کف پاست که ممکن است جوراب شما را لکه دار کند یا به بیرون درز کند. تورم غیرمعمول ، سوزش ، قرمزی و بو از یک یا هر دو پا نیز از دیگر اولیه زخم پا هستند.

بارزترین نشانه زخم شدید پا، بافت سیاه (به نام eschar ) است که در اطراف زخم ایجاد می شود. این عارضه به دلیل عدم جریان خون سالم در نواحی اطراف زخم شکل می گیرد. گانگرن جزئی یا کامل ، که به مرگ بافت به دلیل عفونت مربوط می شود
می تواند در اطراف زخم ظاهر شود. در این حالت ، ترشحات بو ، درد و بی حسی می تواند رخ دهد.

علائم زخم پا همیشه مشهود نیست. بعضی اوقات ، تا زمانی که زخم آلوده نشود، حتی علائم زخم قابل مشاهده نیست. اگر هرگونه تغییر رنگی پوست ، به خصوص بافت هایی که سیاه شده است را مشاهده کردید و یا دردی را در اطراف ناحیه ای که به نظر می رسد بی حس یا تحریک شده باشد احساس کردید موضوع را با پزشک خود در میان  بگذارید.

پزشک شما با استفاده از معیارهای زیر احتمالاً جدیت زخم شما را در درجه 0 تا 3 تشخیص داده است:

• 0 : بدون زخم اما در معرض خطر قرار دارد
• 1 : زخم وجود دارد اما عفونت ندارد
• 2 : زخم عمیق، مفاصل و تاندون ها در معرض قرار دارند
• 3 : زخم های گسترده یا آبسه های عفونی

علل درد دیابتی و زخم پای دیابتی

زخمهای دیابتی بیشتر ناشی از موارد ذیل هستند:

1. گردش ضعیف
2. قند خون بالا ( قند خون )
3. آسیب عصبی
4. پاهای تحریک شده یا زخم شده

گردش خون ضعیف نوعی بیماری عروقی است که در آن خون به طور مؤثر به پاهای شما نمی رسد. همچنین گردش خون ضعیف می تواند موجب دشواری روند بهبودی زخم ها شود.

سطح بالای گلوکز می تواند روند بهبود زخم پای عفونی را آهسته کند، بنابراین کنترل قند خون امر بسیار مهمی است. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 معمولاً زمان سخت تری را به منظور مقابله با عفونت زخم سپری می کنند.

آسیب عصبی یک اثر طولانی مدت است و حتی می تواند منجر به از دست دادن احساس در پاهای شما شود.
اعصاب آسیب دیده در ابتدا می توانند احساس سوزش و درد به همراه داشته باشند. آسیب عصبی موجب کاهش حساسیت شما به درد پا شده و منجر به زخم های بدون درد می شود که می تواند زمینه ساز ایجاد زخم گردد.

می توان زخمها را از طریق رطوبت ایجاد شده از ناحیه آسیب دیده و همچنین گاهی اوقات با توده قابل توجه که همیشه دردناک نیست شناسایی نمود.
خشکی پوست در دیابت امری شایع است. ممکن است پاهای شما مستعد ترک خوردن باشند. ممکن است پینه، میخچه و زخم های خونی ایجاد شوند.

منابع بهداشتی

محتوای دیابت را متناسب با نیازهای منحصر به فرد خود دریافت نمایید
یک ارزیابی کوتاه انجام دهید و از مطالب مرتبط با چالش ها ، نیازها و علایق فعلی خود اطلاع پیدا کنید.

 

عوامل خطر زخم پای دیابتی

همه مبتلایان به دیابت در معرض خطر زخم های پا قرار دارند که این موضوع می تواند علل مختلفی داشته باشد. برخی از عوامل می توانند خطر زخم پا را افزایش دهند که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره داشت :

1. کفش نامناسب یا با کیفیت ضعیف
2. بهداشت ضعیف (شستشوی نا منظم یا ناکافی)
3. کوتاه کردن نادرست ناخن های پا
4. مصرف الکل
5. بیماری چشمی ناشی از دیابت
6. بیماری قلبی
7. بیماری کلیوی
8. چاقی
9. مصرف دخانیات (گردش خون را مهار می کند)
10. زخم پای دیابتی نیز در مردان مسن بیشتر دیده می شود.

درمان زخم پای دیابتی

برای جلوگیری از درد و زخم، مراقب پاهای خود باشید. از این امر با عنوان بارگیری مجدد یاد می شود و برای همه انواع زخم پای دیابتی مفید است.
فشار ناشی از راه رفتن می تواند عفونت را بدتر و زخم را گسترش دهد. برای افرادی که اضافه وزن دارند ، فشار اضافی ممکن است دلیل درد مداوم در پا باشد.

پزشک شما ممکن است برای محافظت از پاهای شما پوشیدن این موارد خاص را توصیه کند:

1. کفش دیابتی
2. محافظ
3. پابند
4. بسته های فشرده کننده
5. کفی های کفش به منظور جلوگیری از میخچه و پینه

پزشکان می توانند زخم پای دیابتی را با دِبریدمان (به فرانسوی: Debridement) ، زدودن پوست مرده ، اشیاء خارجی یا عفونت هایی که ممکن است باعث ایجاد زخم شوند، برطرف کنند.

عفونت یک عارضه شدید برای زخم پا بوده و نیاز به درمان فوری دارد. همه عفونت ها با روش یکسان درمان نمی شوند. ممکن است بافت اطراف زخم به آزمایشگاه فرستاده شود تا مشخص شود که کدام آنتی بیوتیک می تواند به شما کمک کند.
اگر پزشک شما تشخیص مشکوک به عفونت شدید را دارد، در این حالت ممکن است او پرتونگاری را جهت بررسی علائم عفونت استخوانی تجویز کند.

می توان با موارد ذیل از عفونت زخم پا جلوگیری نمود:

• حمام پا
• ضد عفونی کردن پوست اطراف زخم
• خشک نگه داشتن زخم با تعویض مکرر پانسمان
• درمان های آنزیمی
• پوشش حاوی آلژینات های کلسیم به منظور مهار رشد باکتریها

داروها برای درمان زخم پای دیابتی

در صورت پیشرفت عفونت حتی بعد از درمانهای پیشگیری یا ضد فشار ، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک ها ، ضد پلاکت ها یا داروهای ضد لخته را به منظور معالجه زخم شما تجویز کند.
بسیاری از این آنتی بیوتیک ها به استافیلوکوکوس اورئوس ، باکتری هایی که به علت عفونت های استاف یا همان استرپتوکوکوس – همولیتیک شناخته می شوند، حمله می کنند که به طور معمول در روده شما یافت می شود.

با پزشک خود در مورد سایر شرایط سلامتی که دارید و ممکن است خطر ابتلا به عفونت توسط این باکتری های مضر، از جمله HIV و مشکلات کبدی را افزایش دهد صحبت کنید.

درمان زخم پای دیابتی بدون نسخه

بسیاری از درمانهای موضعی برای زخم های پا وجود دارد که از آن جمله:

• پوشش حاوی نقره یا کرم سولفادیازین نقره
• ژل یا محلول های پلی هگزامتیلن بنگوآنید (PHMB)
• ید (یا پوویدون یا cadexomer)
• عسل طبی به شکل پماد یا ژل

روشهای جراحی درمان زخم پای دیابتی

پزشک ممکن است توصیه کند که برای درمان زخم های خود جراحی کنید. یک جراح می تواند با اصلاح کردن استخوان یا از بین بردن ناهنجاری های پا از قبیل ناهنجاری ها یا انگشتان چکشی، به کاهش فشار اطراف زخم شما کمک کند.

به احتمال زیاد به جراحی زخم نیازی ندارید. اما اگر هیچ راه درمانی دیگر نتواند به زخم شما کمک کند تا عفونت را بهبود ببخشد یا پیشرفت کند، جراحی می تواند از بدتر شدن زخم شما یا منجر به قطع عضو جلوگیری کند.

پیشگیری از مشکلات پای دیابتی

طبق آمار انجمن پزشکی پدیاتور آمریکا ، 14 تا 24 درصد از آمریکایی ها که دارای زخم پای دیابتی هستند ، به قطع عضو می پردازند.
مراقبت های پیشگیرانه اهمیت زیادی دارد. قند خون خود را به دقت کنترل کنید ، زیرا احتمالا در هنگام ثبات قند خون احتمال بروز عوارض دیابتی کم است.
همچنین می توانید با رعایت موارد زیر از مشکلات پای دیابتی پیشگیری کنید:

• هر روز پاهای خود را بشویید
• ناخن های پا را به اندازه کافی کوتاه کنید اما خیلی کوتاه نگه ندارید
• پاهای خود را خشک و مرطوب نگه دارید
• جوراب های خود را مرتباً عوض کنید
• ملاقات با یک پزشک جراح به منظور برداشتن میخچه و پینه
• پوشیدن کفش مناسب
• زخم پا بعد از معالجه بهبود می یابد. در صورت تشدید مجدد ناحیه، ممکن است بافت زخم عفونی شود ، بنابراین ممکن است پزشک به منظور جلوگیری از عود زخم ها، پوشیدن کفش های دیابتی را توصیه کند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

اگر گوشت سیاه شده در اطراف ناحیه بی حسی مشاهده کردید سریعاً به پزشک مراجعه کنید تا عفونت احتمالی زخم پا را مورد بررسی قرار دهد.
در صورت عدم درمان ، زخم ها می توانند موجب ایجاد آبسه شوند و در مناطق دیگر روی پاها و ساق پاها گسترش پیدا کنند.
در این مرحله ، زخم ها فقط با جراحی ، قطع عضو یا جایگزینی پوست از دست رفته توسط جایگزین های مصنوعی پوست قابل درمان هستند.

چشم انداز

وقتی زود متوجه این مشکل شوید، زخم های پا قابل درمان هستند. در صورت ایجاد درد در پای خود، فوراً به پزشک مراجعه کنید،
زیرا احتمال عفونت بیشتر از انتظار شما افزایش می یابد. ممکن است عفونت های غیرقابل تزریق به قطع عضو نیاز داشته باشد.

در حالی که زخمهای شما بهبود می یابد، از پاهای خود دور شوید و برنامه درمانی خود را دنبال کنید. ممکن است بهبودی زخم پای دیابتی چندین هفته طول بکشد.

اگر قند خون شما زیاد باشد و اگر فشار مداوم روی زخم اعمال شود، ممکن است زخم ها مدت بیشتری برای ترمیم نیاز داشته باشند. ادامه رژیم غذایی دقیق و خارج کردن فشار از روی پای شما، مؤثر ترین روش برای بهبودی زخم های پا می باشد.درمان زخم پای دیابتی

هنگامی که یک زخم بهبود یافت ، مراقبت های پیشگیرانه مداوم به شما کمک می کند تا از عود زخم جلوگیری کنید.

 

 

پاسخ به سئوالات متداول بیماران دیابتی در مورد زخم پای دیابتی و درمان زخم پای دیابتی

در ادامه به برخی از سئوالات شما بیماران دیابتی پاسخ می دهیم

چرا افراد دیابتی ها با احتمال بیشتر ابتلا به زخم پا مواجه هستند؟

افراد مبتلا به دیابت به دلیل نوروپاتی دیابتی محیطی ممکن است با کاهش عملکرد عصب مواجه شوند.
این بدان معنی است که اعصابی که معمولاً وظیفه انتقال احساس درد پاها به مغز را بر عهده دارند نیز عملکرد خوبی نداشته و ممکن است بدون احساس آن احتمال آسیب به پای شما وجود دارد.
لگد کردن چیزی ، پوشیدن کفش های تنگ ، بریدگی ، تاول و کبودی همه این موارد می تواند به زخم های پای دیابتی منتهی شود.
شریان های تنگ شده نیز می توانند کاهش جریان خون رسانی به پاها در بین برخی از افراد مبتلا به دیابت را سبب شده و این مورد می تواند توانایی پا را در بهبودی صحیح با اختلال مواجه کند. هنگامی که پا نمی تواند بهبود یابد، زخم پا ایجاد می شود.

فاکتورهای مهم برای زخم پای دیابتی ها کدام موارد هستند؟

موارد زیر می تواند احتمال ایجاد زخم پا را افزایش دهد:

• نوروپاتی
• گردش خون ضعیف
• عدم کنترل کافی دیابت
• پوشیدن کفش نامناسب
• پابرهنه راه رفتن

افرادی که برای مدت طولانی دیابت دارند و یا دیابت خود را در سطح کمتری مدیریت می کنند، بیشتر در معرض ابتلا به زخم پا قرار دارند.
سیگار کشیدن ، ورزش نکردن ، اضافه وزن ، داشتن کلسترول بالا یا فشار خون ، همگی این موارد می تواند خطر ابتلا به زخم پای دیابت را افزایش دهد.

زخم پای دیابتی چقدر شدید هستند؟

متأسفانه ، برای برخی از افراد مبتلا به دیابت ، نتیجه نهایی زخم پا می تواند قطع عضو باشد. زخم های پا که شدت کمتری دارند هنوز هم ممکن است جهت بهبودی به مدت زیادی نیاز داشته باشند و در این مدت بسیار ناراحت کننده باشند.

چگونه می توان از بروز زخم پای دیابتی پیشگیری کرد؟

پیشگیری از زخم های دیابتی ، شامل مراقبت از پا است (به راهنمای بخش دیابت و مراقبت از پا مراجعه کنید).
علاوه بر این ، مبتلایان به دیابت باید حداقل سالی یکبار پای خود را توسط پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی مورد معاینه قرار دهند.
شناخت علائمی مانند کاهش احساس و عمل سریع بر روی آنها می تواند به پیشگیری از زخم پای دیابتی کمک کند.

من دیابت دارم و نگران ابتلا به زخم پا هستم، چه کاری باید انجام دهم؟

مبتلایان به دیابت که نگران ابتلا به زخم پا هستند ، باید به طور همزمان با پزشک یا پزشک متخصص قلب و عروق مشاوره داشته باشند.
این متخصصان به منظور پیشگیری از عفونت و کمک به بهبودی زخم باید پوشش و محافظ مناسب تجویز کنند.